Blog nummer 4 over mijn route naar Amerika! Inmiddels ben ik dus geplaatst en heb ik voor deze zomer een baantje als leidinggevende op een zomerkamp in Amerika! Het duurde na mijn plaatsing helaas wel even voor ik weer wat nieuwe informatie […]
Week 4 2020 En toen was het alweer week 4 van 2020… Dit betekent dat ik deze week geopereerd zou worden… Voor het eerst in mijn leven. Een kleine ingreep, dat wel. Maar als nog. Spannend… En daar mocht ik die maandag […]
Week 4 2020
En toen was het alweer week 4 van 2020… Dit betekent dat ik deze week geopereerd zou worden… Voor het eerst in mijn leven. Een kleine ingreep, dat wel. Maar als nog. Spannend…
En daar mocht ik die maandag dan ook meteen mee beginnen. Ik had mijn wekker zo gezet dat ik nog even kon douchen en wat kon drinken, want dat mocht tot 2u voor de operatie. Echter werd ik om 09:00 gebeld of ik om 10:30 er kon zijn i.p.v. om 11:45… Dit werd dus niet meer drinken helaas.
Snel mezelf klaar maken en door naar het ziekenhuis. Ik werd rond 12:00 uur opgehaald en doorgebracht naar een kamer waar mijn infuus en hartbewaking werden aangebracht. Daarna door naar de OK waar ik binnen no time weg was. Ik ging geheel onder narcose en kwam rond een uur of 13:30 bij. Nog even een uurtje bijkomen op de uitslaapkamer en daarna terug naar mijn kamer in het ziekenhuis. Rond 16:30 mocht ik al naar huis. Het viel me allemaal enorm mee! Ook de pijn was goed te handelen!
Door deze reden heb ik dinsdag en woensdag eigenlijk niks gedaan. Bij komen en rust houdedn, met mijn hand nog in het verband en een sling om mijn nek. Toch ben ik woensdagavond op avontuur gegaan; met mijn ingepakte hand naar de Johan Cruyff Arena voor de bekerwedstrijd van Ajax tegen Spakenburg. Ik had met Romy afgesproken voor de Arena en we hebben een prima bekerpotje gezien.
De drukte in het ov is geen aanraders als je met iets in het verband zit, want mensen houden gewoon geen rekening met je… Maar goed, ik heb het allemaal weer overleefd.
Donderdag vroeg de wekker weer gezet, want ik mocht weer een poging doen tot werken. Die ochtend mocht ook het verband van het ziekenhuis er af. Het was gek en een beetje eng om de wond te zien, maar het heelt gelukkig goed. Omdat ik ging werken, heb ik het wel zelf nog even ingezwachteld. Zo konden mensen zien dat er iets is en er rekening mee houden. En was ik extra beschermd tegen o.a. mijn hand ergens tegenaan stoten. Qua werk was het even mijn draai in dingen vinden en in een aantal gevallen een kwestie van hulp vragen. Doordat de drukte in de winkel onder controle was, mocht ik om 15:00 uur naar huis. Ondanks dat het een beetje voelde als opgeven, weet ik dat het beter zo was.
Ook vrijdag mocht ik weer een poging doen tot werken en deze dag heb ik wel van begin tot einde kunnen maken. Dat voelde goed. Wel wat last en pijnstillers waren nodig, maar het was te doen. ’s Avonds hebben we bij mijn zus gegeten, want mijn vader was jarig. Bij het restaurant Peking eten gehaald en ook de zus van mijn zwager was er met haar dochter. Ik heb een erg gezellige avond gehad!
Zaterdag was het weer tijd voor een potje voetbal. Maar niet voor mij. Ik ging wel mee met het team om te kijken en ondanks de uitslag, heb ik een hele leuke middag gehad! Ik zal het verhaal van de wedstrijd jullie besparen, maar ik heb me weer behoorlijk in moeten houden aan de zijkant. Er gebeurde bijzondere dingen en de scheidsrechter vond alles maar prima…
Ach, door naar de zondag! Aangezien mijn vader vrijdag jarig was, vierde hij dit zondagmiddag. Vanaf een uur of half 12 kwam de familie binnen en al gauw zaten we met een huis vol. Het was weer gezellig!
Aan het einde van de middag ben ik naar Amsterdam gereden en ben ik bij Samantha langs geweest. Zij vertrekt maandag naar Engeland en ik had gezegd haar wel naar Schiphol te willen brengen. Maar aangezien ze vroeg in de ochtend vliegt, crash ik daar en rijd ik nadat ik Samantha heb afgezet, door naar huis.
Dit komt even heel random tussendoor, maar ik wil het toch even delen in deze weekblog. Ik heb de afgelopen week ineens last van heel vet haar. Ik was het gewoon met dezelfde shampoo en cremespoeling als altijd, maar het voelt aan als een bos touw.
Nu is Samantha met de oplossing kokosolie gekomen. Dit heb ik een lange tijd in laten trekken, om vervolgens de kokoslijn van Andrélon volledig te gebruiken en mijn haar voelt absoluut beter. Nu vraag ik me af; heb jij misschien nog een goede tip?
Mijn excuses dat het weer wat saai was deze week, maar ik kan er niet heel veel meer van maken. Zoals ik al in een eerdere blog dit jaar beschreef, kom ik dit jaar wat langzaam op gang. Ik ben wel langzaam, beetje bij beetje, dingen voor dit jaar aan het plannen. Maar tot nu toe zijn mijn weken nog wat leeg.
Echter kan dit in de toekomst alleen maar meer brengen toch?
Bedankt voor het lezen en tot volgende week!
Liefs, Tessa
Week 3 2020 Nieuwe rondes, nieuwe kansen. Een nieuwe week en dus tijd voor een nieuwe weekblog! Ik heb me prima vermaakt in week 3, maar ook deze week was nog niet heel spannend. Ik ben nog een beetje aan het opladen […]
Week 3 2020
Nieuwe rondes, nieuwe kansen. Een nieuwe week en dus tijd voor een nieuwe weekblog! Ik heb me prima vermaakt in week 3, maar ook deze week was nog niet heel spannend. Ik ben nog een beetje aan het opladen en mezelf aan het klaarstomen voor 2020.
Maandag kwamen m’n kleine vriendjes weer spelen. Al gauw merkte ik dat Luca wat warmpjes was. Hij heeft veel geslapen en bij me gehangen. Arme mannetje had koorts. Dat zielige huilen met dikke oogjes en een pruillipje raken me altijd wel. Noah is dan heel lief voor zijn kleine broertje en ik kan zo genieten van deze twee. Ze zijn zo gek op elkaar!
Dinsdag zat ik in twijfel of ik een productieve dag zou hebben of niet. Het antwoord werd nee. Ik heb de hele dag serie en films gekeken… Ik heb de hele ‘Divergent”trilogie gekeken en ik heb er geen spijt van. Ik heb een heerlijke dag gehad.
Woensdag mocht ik weer aan de slag op werk. Doordat de hoeveelheid klanten en personeel goed samen ging, heb ik veel jurken kunnen stomen. Even gezorgd dat ze er weer netjes uitzien en het weer netjes in de vakken hangt.
Een avondje trainen zat er helaas niet in voor mij… Doordat ik afgelopen zaterdag was naar was geraakt op m’n enkel, was deze nog steeds gevoelig en na een dag werken ook weer wat dik… Helaas pindakaas. Ik mis het trainen wel, maar de komende 2 weken zit het er ook niet in. Er staan wat leuke dingen op het programma, maar ik mis het trainen wel.
Donderdag ook weer lekker aan de slag op werk. Leuke klanten maken een lange dag werken altijd wat minder erg! Ook mijn collega’s maken het werken altijd leuk en gezellig!
Vrijdagochtend was ik zelf wat minder gezellig… Toen ik onze oprit af fietste langs mijn auto, zag ik dat mijn buitenspiegel was afgebroken. Natuurlijk moest ik even stoppen en kijken naar de ernst van de situatie. Ik was boos en verdrietig. Een briefje was natuurlijk te veel gevraagd… Echter kon ik er niet te veel in blijven hangen, want dan zou ik mijn laatste bus voor werk missen.
De werkdag ging ontzettend snel en we hebben veel kunnen doen; zowel voor klanten als voor de winkel zelf. Dat geeft me altijd een lekker gevoel! Ik had perongeluk op de heenweg een Kinder Bueno voor mezelf gekocht en deze heb ik over de middag verspreid met op eten. Hoe gelukkig je kan worden van zoiets kleins!
’s Avonds lekker op de bank en voetbal kijken, want het is weer begonnen! Een paar leuke wedstrijden gezien.
Zaterdag mochten we weer het voetbalveld op. Het team waar we tegen speelde, hebben we vlak voor de winterstop nog tegen gespeeld. Echter herkende ik dit keer misschien maar 3 of 4 meiden van de vorige keer… Helaas weer verloren. Winnen doen we (tot nu toe) nog niet veel. Maar dat mocht de pret van de derde helft niet drukken!
‘s Avonds uiteraard ‘Wie Is De Mol’ weer gekeken. Wat een heerlijke aflevering en wat heb ik gelachen! Wie het is, ben ik nog steeds niet helemaal uit. Maar het was gelukkig pas aflevering 2 en de afvallers stonden tot nu toe niet op mijn lijstje, dus ik zit op de goede weg! Kijk jij ook? En zo ja; wie verdenk jij?
Daarna mocht ik door naar Rijnsburg voor het feestje van Sander, om vervolgens weer naar Katwijk te gaan om te stappen. We kwamen eerst terecht in ‘The Pocket’ (waar ik al dik 2 jaar niet meer was geweest), om vervolgens in ‘The Stairs’ te belanden (waar ik ook al 1,5 jaar niet was geweest). Heerlijke drukte (kuch), een glas tegen m’n lip waardoor er nu een klein scheurtje in zit, K3 muziek en shotjes; een gezellige avond dus! Oma Tessa gaat alleen nooit meer echt uit en was het om 03:00 uur dus gewoon zat. Lekker naar huis en naar bed!
Zondag rustig bijgekomen met ‘Moltalk’ en ook weer een heerlijke middag Eredivisie. ‘s Middags/’s avonds met de familie bij opa en oma gegeten en vervolgens thuis politieseries gekeken. Heerlijk!
En verder mezelf voorbereiden op maandag… Want maandag 20 januari wordt mijn ganglion verwijderd. Na 00:00 mag ik dan ook niet meer eten… Ik vind het heel spannend allemaal, maar ik ben blij als ik er van af ben!
En dan zijn we alweer rond… Dit was mijn week! Volgende week wordt ik dus geopereerd, ga ik (eindelijk weer) naar Ajax en is mijn vader jarig! Ik verwacht dat ik dan iets meer te vertellen heb. Dus… Tot dan?
Liefs, Tessa
Week 2 2020 Een nieuwe week en dus tijd voor een nieuwe weekblog. Ik moet je wel alvast waarschuwen dat ik dit jaar wat langzaam op gang kom en dus niet heel veel spannends heb beleefd in de afgelopen week. Maandag mocht […]
Week 2 2020
Een nieuwe week en dus tijd voor een nieuwe weekblog. Ik moet je wel alvast waarschuwen dat ik dit jaar wat langzaam op gang kom en dus niet heel veel spannends heb beleefd in de afgelopen week.
Maandag mocht ik zoals gewoonlijk weer doorbrengen met mijn grote vrienden Noah en Luca. Met films kijken en buiten spelen, zit je bij deze twee eigenlijk altijd goed. Of nou ja… Bij Noah. Want Luca is nog zo klein, die vindt alles wel prima.
Dinsdag heb ik heerlijk uitgeslapen en ben ik daarna door gegaan naar m’n zussie. Zij vroeg of ik een bakkie wilde komen doen en dat sla ik natuurlijk niet af. Even samen wat boodschapjes gedaan en toen ook nog gezellig gelunchd. Verder was dinsdag voor mij een beetje een was dag… Ik liep achter met mijn was en dit was wel een goede dag om dit recht te trekken.
Zoals gewoonlijk begon op de woensdag weer mijn werkweek. Januari is over het algemeen een gezellige periode, waar we ook nog wat tijd hebben om de winkel na de feestweken weer een beetje op orde te krijgen. Langzaam maar zeker gaan we richting de voorjaarscollectie natuurlijk.
De avond liep even anders dan gepland; ik werd namelijk via Skype gebeld door de Co-director van een Amerikaans zomerkamp. Na wat dingen besproken te hebben, vertelde ze mij dat ze me heel graag wilde hebben voor van de zomer en dit betekent dus, dat mijn Amerikaanse zomer avontuur écht door gaat! Hoe dit precies is gelopen, kan je hier lezen.
Nu is het nog even wachten op de volgende stappen vanuit Activity International. Zij zorgen grotendeels voor de dingen achter de schermen. Zodra ik meer informatie heb, zal hier een blog over online komen onder het kopje Tess Goes USA.
Echter werd ik donderdagochtend wakker en bleek dit alles echt geen droom te zijn! Vrolijk ben ik naar werk vertrokken, waar ik ook weer een gezellige dag heb gehad. Het enige wat me deze dag tegen heeft gezeten, was het openbaar vervoer. De bussen rijden té vaak niet op tijden dat ze zouden moeten rijden en dit kan heel frustrerend zijn. Ik krijg regelmatig ‘’waarom ga je dan niet met de auto naar je werk?’’, waarop het antwoord heel simpel is: In Leiden is daar geen parkeergelegenheid voor en in Amsterdam mag ik er maar 3uur staan. PLUS in de spits naar Amsterdam rijden is een drama. Dus ik moet het met het openbaar vervoer blijven doen.
Vrijdag was ook weer een dag waar ik aan de slag mocht in Leiden. Het was een beetje een zelfde soort dag als woensdag, maar dan iets levendiger. Ik merkte op een gegeven moment wel dat ik wat suiker te kort had door het vele rennen en vliegen. Maar goed, dat liet in ieder geval zien dat ik hard aan het werk was.
’s Avonds begon de Youthgroup weer en we hadden een soort van nieuwjaarsreceptie samen met de groep van een andere kerk. Een avond vol gekkigheid, spelletjes en gezelligheid. Ik heb weer genoten en kijk uit naar de rest van dit seizoen.
Zaterdag begon voor ons het voetbalseizoen alweer, dus de wekker mocht weer gezet worden. Met een ritje van 48km (enkele reis) tussen de trekkers, weilanden en kleine straatjes waren we terecht gekomen bij onze tegenstander. Helaas in de slotseconden met 2-1 verloren. Een zuiver doelpunt van ons dat werd afgekeurd voor buitenspel (met een verdediger van hun op de achterlijn). Wat natrappen hier en daar was ook prima. Helaas pindakaas mochten we zonder punten weer naar huis. Echter ben ik trots op hoe goed we gespeeld hebben. Er zaten prachtige combinaties tussen en we hebben onszelf te kort gedaan.
Zaterdagavond begon mijn favoriete tv-programma weer; Wie Is De Mol. Ik heb alweer allerlei theoriën, de één nog gekker dan de ander. Ik heb er enorm naar uitgekeken en ik ben heel benieuwd wat dit jaar ons gaat brengen! Kijk jij ook? Wie is jouw mol?
De eerste aflevering heb ik samen met mijn vriendinnen gekeken, waarna we een spelletjesavond hebben gehad met een paar knotsgekke potjes Ligretto! Ik hield het (helaas) voor de karaoke voor gezien, in verband met werk de volgende dag. Maar zelfs zonder de karaoke, heb ik een hele leuke avond gehad!
En zoals ik hiervoor al schreef, mocht ik zondag weer aan de slag in Amsterdam! Weer een dagje dat we naast de klanten te kunnen helpen, ook een hoop voor de winkel zelf hebben kunnen doen. Een knap staaltje teamwork kwam voor sommige dingen goed te pas.
’s Avonds door naar mijn nichtje haar verjaardag. Maandag 13 januari wordt zij alweer 15(!!!) jaar. Ongelofelijk! Wat gaat de tijd toch snel…
En ja. Dit was mijn week… Ik had je gewaarschuwd, het was niet veel. Ik heb deze week zelfs geen één foto zelf gemaakt? alleen wat oude dingen opgeslagen???
Maar geloof me; het was een fijne en prima week! Misschien brengt volgende week ons wat meer? We gaan het mee maken! Tot dan!
Liefs, Tessa
Blog nummer 3 over mijn route naar Amerika! Nummer 2 was erg rommelig en last minute omdat ik zo laat pas te horen kreeg dat alles goed was en ik het eigenlijk direct wilde delen. Nu is het tijd voor een nieuwe […]
Week 1 2019/2020 Ik zal de weekblog maar beginnen; GELUKKIG NIEUW JAAR! Ik wens je de beste wensen voor dit nieuwe jaar en dat je toekomt wat je verdient. Dit was een gekke week. Een week met de laatste 2 dagen van […]
Week 1 2019/2020
Ik zal de weekblog maar beginnen; GELUKKIG NIEUW JAAR! Ik wens je de beste wensen voor dit nieuwe jaar en dat je toekomt wat je verdient.
Dit was een gekke week. Een week met de laatste 2 dagen van 2019. Een week waarin we weer een nieuw jaar in konden luiden. Echter begin ik, zoals altijd, gewoon bij de maandag en dat was nog in 2019.
Maandag 30 december 2019 kon ik namelijk vooralsnog op tijd mijn bed uit, want ik had met Barbara afgesproken in Rotterdam. Rotterdam is al jaren een van de grootste en meest belangrijke steden uit Nederland en ik was tot voorheen de stad eigenlijk nog nooit echt in geweest. Daar is deze dag verandering in gekomen.
We begonnen met een tripje naar de Euromast. Daarna vervolgenden een park en een (verborgen) tuin. Hierna zijn we een hapje gaan eten het Hollywood Café. Na het eten zijn we nog even door gegaan naar de kubushuisjes en naar de markthal. Toen was het alweer donker en tijd om naar huis te gaan. Het was een fijne dag en ik kan niet ontkennen dat ik mooie plekjes in Rotterdam heb gezien!
Dinsdag was het écht de laatste dag van het jaar en mocht ik gewoon beginnen met een paar uurtjes werken. Toen ik thuis kwam, was het hét nummer van mijn ouders op de radio bij de Top2000 geweest en dat was even zwaar. Ook kwam ik er thuis achter dat het Amerikaanse zomerkamp waar ik contact mee heb gehad, gekozen hebben voor een anders. Helaas pindakaas. Heel zuur. En dan bedoel ik ook echt; heel zuur. Het had mijn stemming behoorlijk verpest, maar goed. We moeten door. Dus ik ben me om gaan kleden, heb wat gegeten en ik ging door naar vrienden in Rijnsburg. Het was een drama om daar te komen door de mist en de hoeveelheid vuurwerk overal op de wegen en stoepen. Maar goed, ook dat was weer overleefd.
En ja, toen konden we om 00:00 uur het nieuwe jaar inluiden. 2020. Het jaar waarin ik een kwart eeuw ga worden (wow). Het jaar waarin ik hopelijk (toch nog) een kamp vind in Amerika waar ik een aantal maanden ga doorbrengen. Een nieuw jaar; een nieuwe start.
Ik denk dat het voor veel Nederlanders herkenbaar is, maar woensdag 1 januari 2020 ben ik mijn families langs gegaan om iedereen een gelukkig nieuw jaar te wensen. Ik was ’s avonds helemaal gesloopt.
En donderdag mocht ik gewoon weer aan het werk, met koopavond, in Amsterdam. Doordat het rustig was op de weg, heb ik dit keer wel lekker de auto gepakt. Dat scheelde me wat reistijd. Ook donderdag was ik aan het einde van de avond he-le-maal gesloopt.
Vrijdag was voor deze week de laatste dag werken voor me en dat vond ik helemaal niet erg. Ik was erg moe, maar het was natuurlijk nog vakantie en dus waren aardig wat mensen nog op zoek naar jurken.
Echter vergeet ik soms dat ik best wel een giraffe ben. Ik wilde namelijk eventjes wat pakken uit een hok achter, maar ik bleef hangen met mijn voet achter de slang van de stofzuiger en ja… Ik ging languit. De pijn valt mee, maar ik heb mezelf wel erg uitgelachen. Hoe suf ben je dan?
Zaterdag was een bijtank dagje en heb ik overdag vooral rustig aan gedaan. ’s Avonds ging ik gezellig met mijn voetbalteam uiteten bij Heinde en Ver in Noordwijkerhout. Hier kan je ‘grenzeloos genieten voor een vaste prijs’. Je betaalt allemaal hetzelfde bedrag en dan kan je onbeperkt eten en drinken* bestellen (Alle dranken zijn inbegrepen in de prijs, behalve de gedistilleerden, likeuren, speciaal bieren, speciale koffies en cava). Met het gros van het team waren we aanwezig en het was zeker een gezellige avond!
Zondag had ik afgesproken met Ynthia in Leiden. We hadden elkaar al een langere tijd niet gezien en het was tijd om (bij) te praten. We hebben er een gezellige dag van gemaakt met lange en vele gesprekken in de Starbucks, ergens wat lunchen en nog even door de winkelstraten van Leiden gewandeld te hebben.
’s Avonds onderweg naar huis kreeg ik echter heel erge hoofdpijn en ben ik lekker op tijd mijn bed in gedoken.
En dit was alweer mijn week. Weinig écht speciale dingen gedaan, maar wel een fijne week. Een week die halverweg een nieuw jaar werd. En ik kijk uit naar dit jaar!
Liefs, Tessa
