De Wereld Volgens Tessa 🌍

Week 23 2020

Hey, hi, hallo! Hoe is het er mee? De derde week van juni is alweer voorbij en dat betekent dat juni alweer bijna voorbij is. Ik blijf het ongelofelijk vinden hoe snel de tijd gaat sinds april.

Ik ben inmiddels op de maandag weer vrij, in verband met het oppassen op mijn lieve schatten Noah en Luca. Het was heerlijk om de dag weer met m’n draakjes door te kunnen brengen!

De rest van de week heb ik uiteraard gewoon weer gewerkt; in de hitte en met de heftige regenval. Lekker zeiknatte spullen binnen halen en een straal langs je rug krijgen. Echt genieten.

Vrijdagochtend met Lisa ontbeten op strand, want mevrouw heeft haar scriptie gehaald! Ik ben enorm trots op je, Lies!

Vrijdagavond was het lange koopavond in het dorp en man, wat was het druk! Na een lange dag werken snel door naar Rijnsburg voor een surprise party (waar ik door werk te laat voor was, maar het was nog steeds gezellig).

Dit weekend weer even rustig aan gedaan. Een beetje dingen uitgezocht voor mezelf en voor de toekomst, waar ik langzaam weer naar durf te kijken. Zaterdagavond met papa aan het water gezeten en zondag naar opa en oma voor vaderdag.

Wat ik wel heel tof vond, is dat dit weekend mijn shirtjes zijn binnen gekomen. Voor de verjaardag van Cameron Boyce (28 mei) kon je een speciaal shirt bestellen. Cameron zette zich enorm in voor goede doelen en had daarom ook een campagne gestart tegen Gun Violence in Amerika. Zijn ouders en familie zetten het voort door middel van de Cameron Boyce Foundation. Actrice Dove Cameron heeft voor zijn verjaardag een shirt ontworpen, waarvan het geld naar het goede doel gaat. Ik heb er 2 voor mezelf en 1 voor Estée besteld. Ik vind ze prachtig en ben enorm blij met dat ze binnen zijn. Mocht je willen doneren, klik dan hier.

In mijn vorige blogs heb ik het nog over Black Lives Matter en over Yemen gehad. Mocht je dit gemist hebben of dit nog een keer willen doorlezen, klik dan hier voor weekblog 40 – of hier voor weekblog 41!

En dan nog één ding; Het Huis Anubis. In weekblog 41 schreef ik dat ik er weer mee begonnen was en we gaan lekker hoor! Het einde van seizoen 2 is inmiddels in zicht! Vanaf 3 augustus is het te zien op Videoland!

Stay Safe!

Liefs Tessa

Week 22 2020

He he, ze post weer eens op de maandag zoals ze had beloofd! Ja… Ik ben er niet zo goed in. Ik heb het al vaker gezegd, maar ik ben de dagen enorm kwijt. En telkens is de blog wel af, maar vergeet ik hem klaar te zetten of ook echt daadwerkelijk te posten. Maar goed; dit keer lukt het wel!

Het was voor mij een behoorlijk bewogen week. Te beginnen met dat één van mijn favoriete acteurs deze week zijn 21^e verjaardag zou moeten vieren… Hij is afgelopen jaar op 6 juli (2019 dus) overleden door een epileptische aanval in zijn slaap. Ik heb het geluk gehad hem in 2017 te mogen ontmoeten en hij was echt een van de meest vriendelijke en lieve mensen die ik ooit heb ontmoet.

Cameron Boyce hield zich altijd bezig met goede doelen. Zo had hij o.a. een eigen campagne gestart voor veilig drinkwater en was hij bezig met een campagne tegen ‘gun violence’. Ter ere van hem is de Cameron Boyce Foundation opgericht, dat zich bezig houdt met geld inzamelen voor goede doelen. Dit deel is, omdat er ter ere van zijn verjaardag een nieuwe campagne is gestart via Represent om weer geld mee op te halen. Dit geld gaat naar het vinden van een geneesmiddel voor epilepsie, naar het tegenhouden van geweld met wapens en naar het vinden van een geneesmiddel voor Covid-19.

Daarnaast is deze week officieel besloten dat ik deze zomer niet naar Amerika vertrek. Mijn heen vlucht was namelijk ineens gecanceld (ik heb hier verder geen bericht van gehad, maar het was ineens zo… Okay dan!) en een afspraak voor mijn visum was ook niet te verkrijgen. Het is voor nu wel beter, maar balen doe ik zeker. Mocht je hier meer over willen lezen, klik dan hier.

En nu kan ik wel verder gaan schrijven over hoe ik lekker heb geskeelerd en in het zonnetje heb gelegen, maar ik kies er voor om dit niet te doen.

Ik ben boos. Heel boos. En verdrietig. Om wat er deze week in Minneapolis, Minnesota, Amerika, een Afrikaans-Amerikaanse man genaamd George Floyd is vermoord door een politie agent. Ik kan me niet voorstellen dat je dit niet hebt meegekregen. Ik ben boos, want dit was niet de eerste keer. Ik ben boos om het feit hoe George riep ‘’I can’t breathe’’, maar er werd niet geluisterd door de politie. Ik ben boos, omdat agent Derek Chauvin zijn knie op de nek van George Floyd hield voor 8 minuten en 46 seconden. Ik ben boos, omdat George 2 minuten en 53 seconden van die tijd al niet meer reageerde. En ik ben zo ontzettend verdrietig dat de kans gewoon groot is dat er geen gerechtigheid zou komen voor George Floyd.

Ik zit nog altijd op de app Twitter en hier worden veel livebeelden, video’s en foto’s gedeeld. Meer dan op andere social media apps. En de beelden zijn hartverscheurend. De Amerikaanse politie van verschillende staten schieten met rubberen kogels op de demonstranten, ze schieten met verfkogels naar mensen die op hun eigen veranda staan. Er is pepperspray gespoten in het gezicht van een 8 jarig meisje. Een man die naar zijn auto liep, werd ineens aan zijn rugzak gepakt en weggesleept door een agent.

En ja, er zijn ook beelden van agenten die mee protesteren, die hun wapens weg leggen, die luisteren naar de demonstranten en die doen wat hun baan eigenlijk inhoud. Maar dit racisme is niet okay, niet normaal en het moet stoppen.

De Amish, de zogeheten heksen, en zelfs hackergroep Anonymous hebben van zich laten horen. En jij kan ook van je laten horen, door bijv. de petities te ondertekenen. Laat van je horen!!!

Hier wil ik ook meteen de blog mee afsluiten.

Stay safe!

Liefs, Tessa

P.s. Op verschillende plekken in deze blog zijn linkjes te vinden, door gewoon op een woord te klikken. Help mee!!!

Week 19 2020

Weer een nieuwe weekblog! Dit keer met mijn eerste werkweek bij de Kruidvat, dodenherdenking en bevrijdingsdag.

Maandag mocht ik al gelijk beginnen en het was even schakelen. Een nieuwe kassa die ik moet begrijpen, een nieuw assortiment, heeeeeeeeeel veeeeeeeel actieproducten en heel veel vragen. Voor mijn idee ging het vrij prima! Natuurlijk had ik nog een hoop vragen, maar voor mijn idee had ik het snel onder de knie, al moet ik natuurlijk nog steeds een hoop leren.

Maandag was het ook dodenherdenking. Een avond die ik normaal al indrukwekkend vind, maar dit jaar leek het extra hard binnen te komen. De lege dam. De lege Waalsdorpervlakte. De verhalen. Het bedenken dat de mensen die voor ons hebben gevochten 75 jaar geleden, het volgend jaar misschien niet meer mee kunnen maken en nu thuis voor de buis moeten zitten, net als wij. De woorden van onze koning. De 2 minuten stilte die me normaal al kippenvel geven, maar me nu compleet lieten shaken. 75 jaar geleden vochten zij voor onze vrijheid.

Vrijheid die we de dag er na, dinsdag 5 mei, zouden moeten vieren. Ik had begin dit jaar afgesproken met Lisa om naar een bevrijdingsfestival te gaan, iets wat nu uiteraard niet door ging. Maar ik vind het altijd een mooi moment om écht de vrijheid te vieren. Maar in plaats van een nationale feestdag, in plaats van de festivals, kermissen en feestjes, bleven we zo veel mogelijk thuis. Ik mocht weer gaan werken en vond het maar een raar iets om bij stil te staan. Ik zie namelijk vele berichten op social media over dat we nu ‘niet echt vrij zijn door de lockdown’. Okay, ten eerste; wij zitten niet officieel in een lockdown. Ja, het heet een intelligente lockdown. Maar we MOGEN nog gewoon naar buiten, zonder een briefje nodig te hebben. We mogen nog naar de winkels, waarvan er velen ook gewoon nog open zijn. Misschien op een andere manier, maar ze zijn open. Ik vond die 7 weken thuis ook niet ideaal, maar ik deed het wel zo veel mogelijk. Ik kan er zo boos om worden dat mensen dit met de oorlog durfde te vergelijken. Want ondanks dat de positie waarin we zitten niet ideaal is, we ZIJN vrij. Maak er gewoon nog het beste van.

Woensdag, donderdag én vrijdag mocht ik ook weer aan de slag. Ik vond het fijn om weer aan het werk te mogen en weer lekker actief bezig te kunnen zijn. Mensen te kunnen helpen.

Het weekend was ik vrij en ik kan je zeggen dat ik het ook echt nodig had. Het viel me vies tegen om weer in het werkritme terecht te komen. Mijn slaapschema is helemaal door de war en mijn lichaam vindt het vele staan en lopen erg pittig. Dus zaterdag heb ik lekker rustig aan gedaan en in het zonnetje in de tuin gelegen. Wat een prachtige dag.

Zondag was het moederdag. Een dag die voor mij altijd wel zwaar zal blijven, ben ik bang. Het vierde jaar een moederdag zonder moeder. Het vierde jaar met moederdag naar het graf met een witte roos. Het vierde jaar er mee geconfronteerd worden… Ik mis je, mama.

Na het bezoekje aan het graf zijn we nog een bakkie (op afstand uiteraard) gaan doen bij mijn oom en tante (die ik eigenlijk nooit zo noem, maar bij de voornaam… maar goed, dat terzijde). En daarna heb ik eigenlijk vrijwel niks gedaan. Letterlijk. Een lange tijd voor me uitgestaard om te bedenken wat ik wil met m’n leven. Wil ik weer naar school? Wil ik hier blijven? Echter heb ik de antwoorden nog niet gevonden.

Verder heb ik films en series gekeken om mezelf wat af te leiden. Het hielp. Deels.

De blog wil ik graag afsluiten met het feit dat ik door mijn eerste potje SugerBearHair Vitamins heen ben! Ik heb hierover verteld in weekblog 32. Ik heb het idee dat ze echt werken. Mijn haar krult steeds meer (niet echt iets waar ik heel blij mee ben, maar okay), het glanst meer, is minder snel vet en voelt sterker. Ook mijn nagels voelen sterker aan en ze groeien sneller. Of mijn haar ook sneller groeit, vind ik lastig te zeggen na 1 maand. Ik heb het idee van wel, maar dat kan ook omdat ik het gewoon graag wil. Dus ik alvast een klein voorraadje ingeslagen (met korting uiteraard), dus we gaan het meemaken!

Stay safe!

Liefs, Tessa

Hallo, daar ben ik weer! Weer met een nieuwe weekblog! Dit keer over de week van koningsdag, Luca’s eerste verjaardag, een nieuwe haarkleur en helaas ook wat minder mooie momenten.

Ik begin maar met wat leuks; koningsdag 2020! Ja… Het was niet een Koningsdag die ik in de eerste instantie voor ogen had. Ik had er in het begin van het jaar namelijk helemaal geen zin in en wilde geld besparen voor Amerika. Daarom dacht ik om via iets als Vakantie Veilingen of met kaartjes van de Albert Heijn die dag naar een pretpark te gaan. Lekker rustig en toch een leuke manier om deze vrije dag te vieren. Echter ging dit natuurlijk allemaal anders door Corona, of zoals ik het vanaf deze week noem; Corrie.

Dit jaar vierde we met dank aan Corrie onze Koningsdag op 1,5^e meter afstand van elkaar. Geen pretpark. Geen kermis. Geen kraampjes. Geen marktjes. Geen artiesten. Geen festival… Ik heb de dag doorgebracht bij m’n zus, waar vrienden ook (met de nodige afstand) kwamen buurten en ik heb even wat vriendinnen bezocht. Ook dit gebeurde op afstand en we losten elkaar af, zodat we niet met te veel zouden zijn.

Normaal houd ik het bij vlaggetjes op m’n gezicht en wat oranje ogenschaduw maar aangezien we dit jaar toch nergens heen konden, ging ik all the way. Het leven is een feestje, maar je moet zelf de slingers op hangen!

En dan gaan we door naar Luca’s verjaardag. Mijn kleinste draakje is al 1 jaar! Het hele feest concept snapt hij nog niet zo, maar Noah was erg enthousiast en vond het helemaal leuk. We hebben samen gegeten en een klein feestje gehouden. Het was erg gezellig!

Helaas bestaat het leven ook uit minder mooie momenten. Een vriendin van m’n ouders, die ik dus ook al jaren ken, heeft haar gevecht met kanker verloren. Iets waar we eigenlijk al op zaten te wachten, maar ook iets wat als een harde klap binnen komt. Een uitvaart bij wonen, kan nu alleen virtueel (wat we uiteraard hebben gedaan). En terwijl we dat luisterde, stonden we op de weg die de familie zou gaan lopen. Met een roos. Een laatste afscheid. Tot ziens in Jeruzalem.

Ik wilde de blog niet met een verdrietig bericht afsluiten, dus heb ik dit voor het laatst berwaard: Ik heb weer eens een nieuwe haarkleur! Alweer? Ja! Alweer! Ik moet er wel bij zeggen dat het dit keer uitwasbaar is. Ik heb Colorista van L’oreal Paris gebruikt! En dit keer gingen we voor… Fuchsia roze! Want ja, je moet wat he! Het is een kleur die ik stiekem al heel lang wilde, maar steeds niet durfde of niet kon/mocht met de baan die ik op dat moment had. En ja, ik heb het bij mijn nieuwe baan gevraagd en het mag! Dus ik ben helemaal in de wolken! En uiteraard heb ik meer kleuren thuis liggen dus mocht deze kleur er uit zijn, dan gaan we weer kijken naar een nieuwe kleur.

En dat was het weer voor deze week! Volgende week (eigenlijk de dag dat ik dit post) begin ik bij de Kruidvat! Dus dat is iets om naar uit te kijken! Daarnaast ben ik dan door mijn eerste potje Sugar Bear Hair heen en zal ik laten weten wat ik er van vind! Wat de rest van de week gaat brengen, zullen we zien! Ik heb er in ieder geval zin in! Tot volgende week!

Liefs, Tessa