De Wereld Volgens Tessa 🌍

Week 6 2020

Een nieuwe week is weer aangebroken en dit betekent dus ook weer een nieuwe weekblog! Beetje bij beetje komen er weer dingen op m’n planning en heb ik dus ook weer wat om over te schrijven!

Dit betekent uiteraard niet dat het begin van mijn week verandert, want de maandag beginnen we gewoon weer met een oppasdagje op Noah en Luca! Een beetje spelletjes spelen, met de duplo spelen en puzzels maken is altijd leuk. Een beetje voetballen door de kamer terwijl Noah roept ‘’Ik ben Ajax!!’’ verveelt ook nooit.

’s Avonds was ‘The Hunger Games: Catching Fire’ op tv. Ik heb deze boeken/filmreeks altijd wel leuk gevonden, maar ik ben er nooit echt diehard fan van geweest. Toch kan ik niet ontkennen dat de visuals en hoe het allemaal in elkaar steekt, genieten is om naar te kijken. De gehele filmreeks staat op Netflix, mocht je het gemist hebben!

Ik had voor dinsdag van alles bedacht om te gaan doen en uiteindelijk heb ik werkelijk niks uitgevoerd. Het was lekker een hele dag niks. En ik kan je vertellen dat ik daar zó enorm van kan genieten! Ik vind het heerlijk. Ik wil er geen gewoonte van maken, maar af en toe een volledige dag niks is toch wel lekker.

Woensdag mocht ik weer lekker aan de slag in Leiden! Ik blijf het zeggen, maar ik vind echt dat ik een heerlijke baan heb! De jurken blijven me verassen en ik leer elke dag wat nieuws!

Die avond mocht ik weer lekker een avondje trainen! Lekker even een balletje trappen. De afgelopen weken lukte het me telkens niet echt om te gaan trainen en ik had het wel echt gemist. Helaas schoot het vlak voor het einde van de training in m’n hamstring en moest ik vervroegd stoppen. Zwaar balen!

Donderdag mocht ik voor de verandering eens aan de slag in Leiden! Een gezeur met de treinen, dacht ik… Nu wel weer met de bus. Het was belachelijk druk op de weg en ik was heel blij dat ik een bus eerder dan normaal had, anders was ik vooralsnog te laat geweest. Doordat ik nu op donderdag in Leiden stond, werkte ik ook eens een keer met mensen met wie ik minder vaak samen werk, dus dat was wel gezellig!

Vrijdag mocht ik ook weer naar Leiden om een dagje te werken. We waren weer allemaal lekker bezig die dag, het was gezellig met de klanten en ik mocht weer wat leuke, nieuwe jurkjes uitpakken! Ik ben weer eens erg enthousiast over wat binnen is gekomen!

Na het werk ben ik even een rondje gaan lopen door de stad en de Albert Heijn, want rond 19:30 was het plan om met de Youth Group te gaan eten bij Donatello’s in Leiden. Dit zit aan het begin van de straat waar ik werk… Dus om nou naar Katwijk terug te gaan om vervolgens weer naar Leiden te gaan, was erg onlogisch. Maar het was behoorlijk koud, dus ik heb lekker wat rondjes gelopen. Het eten was, zoals altijd, erg gezellig!

Door naar de zaterdag, wanneer ik weer een potje mocht voetballen. De hele week heb ik  mijn best gedaan om mijn hamstring zo veel mogelijk te ontlasten, zodat ik kon spelen. Na een goede warming up mocht ik het veld in en het ging een lange tijd goed. Tot een sprintje in de 2^e helft en ik voelde het er zo weer in schieten. Ik vroeg om een wisseltje en er werd meteen warmgelopen aan de zijkant. Ik moest nog even doorbijten. Dit liep helaas ook anders dan verwacht, want een van de tegenstanders besloot even een sliding in te zetten in ons 16m gebied, op een bal die ze nooit meer kon hebben. Mijn enkel en de knie van onze keeper werden wél geraakt. Ik kon nu al helemaal niet meer verder. De wedstrijd helaas uiteindelijk 4-5 verloren. Hun laatste doelpunt had afgekeurd moeten worden i.v.m. buitenspel (verder een lang verhaal, maar ik stond te vlaggen en het was 100% buitenspel). Helaas pindakaas, je krijgt er de punten niet mee terug. Ook werd er vanaf de zijkant van alles naar ons geroepen, middelvingers opgestoken en er is zelfs naar een van mijn teamgenoten gespuugd. Jammer, dat dit dan zo moet gaan. Maar je kan er niks mee.

Ondanks dat ik behoorlijk mank was, ging ik die avond met de meiden naar Scheveningen voor een Escape Room. We zijn naar Escape Room Unlock geweest, met het thema Mission Impossible: ‘’Als team van spionnen krijg je een uur om in te breken en te ontsnappen zonder dat iemand het door heeft. Het lot van de wereld ligt in jullie handen.’’ Deze escape room kan van 2-8 personen gespeeld worden. Wij waren met 7 en het was voor sommige ruimtes wel wat te veel, helaas. Echter vond ik de Escape Room over het algemeen erg leuk én zijn we binnen de tijd ontsnapt! In mijn ogen een echte aanrader!

Zondag mocht ik weer aan het werk en dit keer mocht ik wel naar Amsterdam. Met mijn nog altijd dikke enkel, vond ik het toch wat spannend. Zeker met de wind die mijn kleine koekblikje (auto) alle kanten op liet schudden. Maar het rijden was te doen en daardoor dacht ik dat ook het werken wel moest lukken. Ik had mijn enkel ingezwachteld en het was inderdaad te doen. Wel liep ik lekker mank door die winkel heen te banjeren, dus het was volgens mij hilarisch om te zien.

Op de terug weg ben ik ook lekker heen en weer geschud in mijn koekblikje, maar ik heb het overleefd! Daarna met de familie gezellig eten bij mijn zus. Daarna een beetje tv gekeken en dat was alweer mijn week!

Komende week begint wat minder leuk, met de sterfdatum van mijn moeder op maandag 10 feb… Het is dan gewoon al 4 jaar geleden. Ik zal niet ontkennen dat ik er tegenop zie. Wél merk ik altijd dat, zodra deze data voorbij is, ik ook weer meer rust in mijn hoofd heb.

Verder staan er gelukkig ook leuke dingen gepland voor komende week met onder anderen een dagje Amsterdam, een etentje en ik denk dat ik een kappersbezoekje. Kom je dan ook weer een kijkje nemen op mijn blog?

Liefs, Tessa

Week 5 2020

De laatste dagen van januari en het begin van februari! Ieder jaar opnieuw lijkt januari voor mij langer te duren dan de andere maanden. Alsof er geen einde aan komt. Echter was het einde deze week toch echt in zicht!

Ik begin uiteraard waar ik de vorige weekblog gebleven ben; maandagochtend ging de wekker vroeg, omdat ik Samantha naar Schiphol ging brengen. Na nog even geknuffeld te hebben maar haar hond Bo, zijn we de auto ingestapt en naar Schiphol vertrokken. Doordat het nog vroeg was, was het rustig op de weg en waren we al snel op Schiphol! Na afscheid genomen te hebben, ben ik door naar huis gereden, waar ik nog even een paar uurtjes slaap heb gepakt.

M’n lieve vriendjes Noah en Luca kwamen nog gezellig spelen. Nootje was een beetje ziekjes en was daarom erg hangerig, maar wel lekker knuffelig.

Dinsdag wilde ik van alles gaan regelen voor Amerika; ik moest nog een hoop uitprinten, ondertekenen, inscannen en uploaden. Daarnaast moest ik nog behoorlijk wat dingen uitzoeken. Maar ik werd helaas wakker met migraine. Halverwege de middag begonnen de pijnstillers pas te werken en heb ik nog maar een paar dingetjes kunnen doen. Echter zijn we gewoon goed op weg! Mocht je meer over willen weten over mijn trip naar Amerika, klik dan hier.

Woensdag mocht ik weer aan het werk. Langzaam maar zeker komt de voorjaarscollectie binnen en ik ben er zo erg van aan het genieten. Ik houd van de pastelkleuren die binnen komen en de mooie jurken voor van het voorjaar!

’s Avonds ging ik gezellig met Linda, Maaike en Iris naar Scheveningen, voor de Ladies Night van ‘Onze Jongens In Miami’. Ja, deze film heb ik al gezien. Maar dat was met greenscreens en met dingen die nog aangepast moesten worden. Nu was de film een geheel en het was erg leuk! Ik heb gelachen en een hele leuke avond gehad!

Donderdag mocht ik weer de hele dag aan de slag! Het was mijn eerste koopavond na mijn operatie en ik moet toegeven dat het pittig was. Aan het einde van de dag klopte mijn hand en ik had wel goed last. Maar ik heb het overleefd en het was weer lekker werken.

Vrijdag ging de wekker weer voor een nieuwe werkdag. Het was weer gezellig en een lekkere werkdag. Daarna ging ik door naar een wat minder puntje van de avond; ik had een condoleance van de oma van een vriendin van me. Ik weet uit eigen ervaring hoe fijn het is wanneer er mensen voor je komen, dus we gingen met de meiden. Mijn gedachten gaan uit naar de familie.

Daarna ging ik door naar Lisa en gingen we door naar mij; om de documantaire van Taylor Swift te kijken. Miss Americana is een documantaire die Taylor Swift volgt in de loop van haar carrière. Het laat beelden zien van de jonge zangeres, van de mooie momenten in haar leven, maar ook de mindere momenten. Het is zeker een aanrader om te kijken, ook wanneer je geen fan bent van de zangeres. Zo gaat het onder anderen over het moment dat ze niet werd genomineerd voor de Grammy’s, over het moment dat Kanye West in 2009 haar compleet voor schut zette op het moment dat zij haar VMA in ontvangst nam, maar ook over het moment dat ze dacht dat de hele wereld haar niet meer wilde zien, het moment dat ze te horen kreeg dat haar moeder ernstig ziek was (is) en over haar nieuwe album.

Zaterdag heb ik weer een poging gedaan tot voetballen. Dit vond ik best spannend met mijn hand, dat zal ik niet ontkennen. Vlak voor het einde van de eerste helft heb ik me even laten wisselen omdat ik naar terecht was gekomen en ik liever geen risico nam. Na de rust ben ik het veld weer in gegaan. Ik ben heerlijk (ahum) van achteren onderuit getrapt, waar ik natuurlijk verkeerd terecht kwam. De pijn was verschrikkelijk. Maar we moesten nog maar heel even en ik wist dat we geen wissels meer hadden dus doorbijten en doorgaan.

Doordat we voor onze competitie een behoorlijk eindje moeten rijden, was ik pas laat thuis. Even eten, nog een keer douchen en door naar de verjaardag van Nelly! Ik was moe en traag van begrip tijdens de gesprekken, maar het was wel gezellig!

Zondag weer de wekker mogen zetten om te werken. Het was een drukke, maar zeker gezellige dag. Ik had een aantal collega’s al even niet gezien, dus dat was ook weer erg leuk. Zodra de klanten weg waren en de deur echt dicht was, snel mijn telefoon gepakt om Ajax-Psv te kijken… Nou ja, tot aan de auto dan. Want vanaf daar heb ik de rest van de eerste helft via de radio geluisterd en de tweede helft heb ik thuis kunnen kijken. Een saaie wedstrijd, waar in mijn ogen weinig voldoendes vielen. Maar goed, de 3 punten zijn weer binnen. Op naar volgende week en hopen dat de blessures meevallen…

En zo komt ook deze week weer aan een einde. We zijn weer klaar voor een nieuwe week! Hallo fabruari; ik ben er klaar voor!

Liefs, Tessa

Week 4 2020

En toen was het alweer week 4 van 2020… Dit betekent dat ik deze week geopereerd zou worden… Voor het eerst in mijn leven. Een kleine ingreep, dat wel. Maar als nog. Spannend…

En daar mocht ik die maandag dan ook meteen mee beginnen. Ik had mijn wekker zo gezet dat ik nog even kon douchen en wat kon drinken, want dat mocht tot 2u voor de operatie. Echter werd ik om 09:00 gebeld of ik om 10:30 er kon zijn i.p.v. om 11:45… Dit werd dus niet meer drinken helaas.

Snel mezelf klaar maken en door naar het ziekenhuis. Ik werd rond 12:00 uur opgehaald en doorgebracht naar een kamer waar mijn infuus en hartbewaking werden aangebracht. Daarna door naar de OK waar ik binnen no time weg was. Ik ging geheel onder narcose en kwam rond een uur of 13:30 bij. Nog even een uurtje bijkomen op de uitslaapkamer en daarna terug naar mijn kamer in het ziekenhuis. Rond 16:30 mocht ik al naar huis. Het viel me allemaal enorm mee! Ook de pijn was goed te handelen!

Door deze reden heb ik dinsdag en woensdag eigenlijk niks gedaan. Bij komen en rust houdedn, met mijn hand nog in het verband en een sling om mijn nek. Toch ben ik woensdagavond op avontuur gegaan; met mijn ingepakte hand naar de Johan Cruyff Arena voor de bekerwedstrijd van Ajax tegen Spakenburg. Ik had met Romy afgesproken voor de Arena en we hebben een prima bekerpotje gezien.

De drukte in het ov is geen aanraders als je met iets in het verband zit, want mensen houden gewoon geen rekening met je… Maar goed, ik heb het allemaal weer overleefd.

Donderdag vroeg de wekker weer gezet, want ik mocht weer een poging doen tot werken. Die ochtend mocht ook het verband van het ziekenhuis er af. Het was gek en een beetje eng om de wond te zien, maar het heelt gelukkig goed. Omdat ik ging werken, heb ik het wel zelf nog even ingezwachteld. Zo konden mensen zien dat er iets is en er rekening mee houden. En was ik extra beschermd tegen o.a. mijn hand ergens tegenaan stoten. Qua werk was het even mijn draai in dingen vinden en in een aantal gevallen een kwestie van hulp vragen. Doordat de drukte in de winkel onder controle was, mocht ik om 15:00 uur naar huis. Ondanks dat het een beetje voelde als opgeven, weet ik dat het beter zo was.

Ook vrijdag mocht ik weer een poging doen tot werken en deze dag heb ik wel van begin tot einde kunnen maken. Dat voelde goed. Wel wat last en pijnstillers waren nodig, maar het was te doen. ’s Avonds hebben we bij mijn zus gegeten, want mijn vader was jarig. Bij het restaurant Peking eten gehaald en ook de zus van mijn zwager was er met haar dochter. Ik heb een erg gezellige avond gehad!

Zaterdag was het weer tijd voor een potje voetbal. Maar niet voor mij. Ik ging wel mee met het team om te kijken en ondanks de uitslag, heb ik een hele leuke middag gehad! Ik zal het verhaal van de wedstrijd jullie besparen, maar ik heb me weer behoorlijk in moeten houden aan de zijkant. Er gebeurde bijzondere dingen en de scheidsrechter vond alles maar prima…

Ach, door naar de zondag! Aangezien mijn vader vrijdag jarig was, vierde hij dit zondagmiddag. Vanaf een uur of half 12 kwam de familie binnen en al gauw zaten we met een huis vol. Het was weer gezellig!

Aan het einde van de middag ben ik naar Amsterdam gereden en ben ik bij Samantha langs geweest. Zij vertrekt maandag naar Engeland en ik had gezegd haar wel naar Schiphol te willen brengen. Maar aangezien ze vroeg in de ochtend vliegt, crash ik daar en rijd ik nadat ik Samantha heb afgezet, door naar huis.

Dit komt even heel random tussendoor, maar ik wil het toch even delen in deze weekblog. Ik heb de afgelopen week ineens last van heel vet haar. Ik was het gewoon met dezelfde shampoo en cremespoeling als altijd, maar het voelt aan als een bos touw.

Nu is Samantha met de oplossing kokosolie gekomen. Dit heb ik een lange tijd in laten trekken, om vervolgens de kokoslijn van Andrélon volledig te gebruiken en mijn haar voelt absoluut beter. Nu vraag ik me af; heb jij misschien nog een goede tip?

Mijn excuses dat het weer wat saai was deze week, maar ik kan er niet heel veel meer van maken. Zoals ik al in een eerdere blog dit jaar beschreef, kom ik dit jaar wat langzaam op gang. Ik ben wel langzaam, beetje bij beetje, dingen voor dit jaar aan het plannen. Maar tot nu toe zijn mijn weken nog wat leeg.

Echter kan dit in de toekomst alleen maar meer brengen toch?

Bedankt voor het lezen en tot volgende week!

Liefs, Tessa