Week 46 2019

En we gaan gewoon weer door naar de volgende weekblog. Nog steeds wat kwakkelend met mijn gezondheid, maar toch wat fitter dan voorheen, ging ik deze week in! Met alweer wat dingen op de planning, vond ik deze week wat minder ‘saai’ dan week 45… Ik voelde me een beetje saai terwijl ik de vorige weekblog uittypte. Niet dat ik voor deze week ineens voor allerlei feesten en partijen was uitgenodigd of zo. Maar het gaat om het idee.

Ik moet de week beginnen met waar ik hem in weekblog 10 ben geëindigd; in Amsterdam bij Samantha. Het werd (zoals eigenlijk altijd als ik bij Samantha blijf slapen) wat later dan dat ik normaal naar bed ga en daarom werd ik ook wat later dan normaal wakker. Na nog even samen wat gegeten te hebben, ben ik terug gereden naar Katwijk. Ik was nog maar net thuis toen mijn vader binnen kwam met mijn twee lieve neefjes en de oppasdag kon beginnen. Na een gezellige dag en het avondeten, hebben we het Sinterklaas Journaal gekeken en daarna vertrokken mijn zus en zwager (met de kids) weer naar huis. Toen ben ik de derde aflvering van ‘Jong Oranje Opent De Deuren’ gaan kijken. Een soort documantaire serie van het huidige Jong Oranje, waar veel spelers in zitten die ik al jaren op de voet volg. Het is terug te zien op Fox Sports, mocht je het leuk vinden.

Dinsdag ben ik ’s middags met Lisa naar Zoetermeer gegaan en zijn we even de Primark in gedoken. Voor werk moet ik voornamelijk zwart dragen en in de loop van de jaren, zijn mijn zwarte kleding óf te groot geworden, of kapot gegaan… Het werd dus tijd voor wat nieuws. Na het winkelen zijn we wat bij de Eazie gaan eten en daarna zijn we richting Leiden gegaan. In Leiden zijn we naar de bioscoop Lido vertrokken om de film Maleficent: Mistress Of All Evil te zien. De film stond al een tijdje op de planning, maar we hadden eerder nog geen mogelijkheid gevonden om te gaan. Wat een gave film!!!! Veel dingen komen samen en ik zal er niet om liegen; er zijn zelfs wat tranen gevallen. Absolute aanrader om te zien!!

Woensdag, donderdag en vrijdag is er vrij weinig gebeurd. Ik heb gewerkt en woensdagavond getraind. Donderdagavond was het koopavond en gezellig druk in Amsterdam. Je merkt echt dat de kerstgala’s eraan komen! Vrijdagavond ben ik op tijd naar bed gegaan.

Echter wil ik wel even een klein momentje nemen voor donderdagavond. Toen ik thuiskwam stond er namelijk een klein cadeautje voor me op tafel met een kaartje erbij. Deze kwamen van de jeugddienstcommisie van de kerk waar ik naar toe ga. Ik weekblog nummer 10 liet ik weten dat ik weer naar de Youthgroup ben geweest en daar zijn best wat persoonlijke dingen gedeeld. Deze kaart en dit kleine cadeautje waren dan ook als een klein steuntje voor me in de rug. 14 november (wat het donderdag was) is over het algemeen qua datum geen fijne dag voor mij. 14 november 2015 was de dag dat mijn oom en tante een vreselijk auto ongeluk hebben gekregen met hun gezinnetje. Ze belandden alle vier in het ziekenhuis en mijn jongste neefje Remy kwam in een coma terecht. Ik was dus al wat emotioneler en ik vond dit een prachtig gebaar. Echter brak ik toen ik de voorkant van de kaart zag. ‘’Door de kracht van Uw liefde’’. De favoriete opwekking van mijn moeder, maar ook van mij. Opwekking 488. Mocht iemand van de jeugdcomissie dit lezen; enorm bedankt voor dit lieve gebaar!

Zaterdag was het weer tijd voor een voetbalwedstrijdje. Helaas deze week weer (ook al was het echt onnodig dit keer, maar goed) verloren. Daarnaast heb ik de wedstrijd ook niet uit kunnen spelen. Ik stond rechtsbuiten en kreeg de bal fijn mee. Ik ben er mee richting het strafschopgebied gesprint en vlak nadat ik de bal voorgaf, raakte mijn tegenstander mijn standbeen. MAAR… Voor ik kon vallen, kreeg ik nog een schouderduw vanaf de andere kant, waardoor ik dus de andere kant opklapte en mezelf niet kon opvangen… Ik viel met mijn hoofd op de koude grond en hoe het volgende is gebeurt weet ik niet, maar daarna gleed nog één van de verdedigsters van de tegenstander over me heen… Door dit alles was ik even van de kaart en kon ik niet verder spelen.

Uiteindelijk valt het gelukkig allemaal mee.. Ik ben wel wan top tot teen blauw van de val, ik heb nog steeds hoofdpijn en veel last van m’n nek en schouders. Maar ik doe het nog!

Zaterdagavond nog wel het Nederlands Elftal zien winnen. Het was geen spannende wedstrijd. Het verre van zelfs. MAAR we gaan weer eens naar een eindtoernooi en daar ben ik blij mee!

Zondag mocht ik weer aan het werk in Amsterdam. Met nog steeds spier- en hoofdpijn, toch gewoon die kant op gedaan en een fijne werkdag gehad! Ik stond voor de verandering eens op een andere plek in de winkel dan normaal en uiteraard zijn er verbeterpuntjes, maar ik denk dat het best prima ging!

Na werk ben ik vertrokken vanaf werk naar Amsterdam RAI, waar ik met Estée had afgesproken. We zijn, alvast als verjaardagscadeautje voor mij, gaan eten bij Happy Italy. Omdat we elkaar niet heel vaak zien, is het altijd enorm gezellig en hebben we veel om te bespreken. Dankjewel Estée voor dit cadeautje en de gezellige avond!

Toen ik thuis kwam, keek ik nog even wat sport highlights en ik ben behoorlijk geschrokken van wat ik heb gezien. Tijdens de wedstrijd van FC Den Bosch tegen Excelsior Rotterdam is er een reeks aan racistische dingen geroepen en gedaan zodra één van de spelers van Excelsior, Ahmed Mendes Moreira, aan de bal kwam. Tot op zekere hoogte kon hij het negeren, maar op een gegeven moment is duidelijk de maat vol voor de speler en heeft de scheidsrechter (in mijn ogen compleet terecht) de wedstrijd even stil gelegd. Ik vind het belachelijk dat dit is gebeurd en ik hoop met heel mijn hart dat iedere supporter die hierbij betrokken was (heerlijk dat het gros ook duidelijk op beeld te zien is), een stadion/voetbalverbod krijgt voor het leven. Ik kom gewoon niet op de juiste woorden dat dit gebeurt is. Ik kan er met mijn hoofd niet bij. De gekwetste uitdrukking op het gezicht- en de tranen in de ogen van Moreira braken en breken nog steeds echt mijn hart.

En dat wilde ik nog even kwijt. Zoals de naam van mijn blog al zegt is het de wereld VOLGENS mij. Hoe ik het zie en hoe ik het zou willen zien. Maar dit hoort voor mij niet in de wereld thuis. Iemand aanpakken op een andere huidskleur, religie, afkomst en sekse. BAH!!!

Hiermee wilde ik de blog eigenlijk niet afsluiten, maar ik vind het een té belangrijk iets om niks over te zeggen. Ik hoop met heel mijn hart dat hier van geleerd wordt en dat dit niet meer gebeurt. Echter ben ik bang dat dit niet het geval zal zijn, maar hopen kan altijd! En dat zou in ieder geval stap 1 zijn tegen racisme in dit land…

Maar we moeten door. En dat doen we. Er komt weer een nieuwe week aan met weer wat nieuwe dingen op het programma. Wat deze dingen zijn, zal je moeten lezen in de volgende weekblog die volgende week online zal komen.

Dankjewel weer voor het lezen. Ondanks dat ik je niet zie terwijl je dit leest, vond ik het gezellig dat je mijn blog bezocht hebt! En graag tot een volgende keer!

Liefs, Tessa