Week 27 2020

Hoi hoi! Leuk dat je weer een nieuwe blog komt lezen! Mijn blogs zijn sinds covid-19 steeds minder interessant naar mijn idee, maar ik vind het leuk om te zien dat er vooralsnog mensen de blogs lezen dus bij deze een shoutout naar jou en een dankjewel!

Uiteraard mocht ik op de maandag weer op m’n lieve draakjes passen. Het was prima weer dus het was tijd voor het opblaaszwembadje in de tuin. Na even gezwommen te hebben was het tijd om het water eruit te halen en de jongens er gewoon lekker in te laten spelen.

Dinsdag en woensdag heb ik weer eens een paar uurtjes gewerkt en dinsdagavond mocht ik ook nog even naar de verjaardag van m’n nichtje die ineens 14 is… Het was een gezellige avond!

Donderdag ben ik met Lisa vroeg in de ochtend vertrokken richting het oosten van het land want het was tijd voor een dagje Walibi. We waren er al vroeg, omdat we het toch lastig inschatten vonden qua drukte op de weg. Hierdoor waren we ook al vroeg in het park en hebben we heel veel kunnen doen. De corona regels worden niet echt nageleefd door de parkbezoekers, maar dat was ook wel te verwachten. Hier komt binnenkort nog een volledige review over, dus mocht je er meer over willen weten, dan kan dat later!

Ondanks dat ik me enorm geërgert heb aan mensen in het park, was het een hele leuke dag!

Vrijdag was het weer een hele dag op m’n benen staan in de Kruidvat en ’s avonds dus op tijd naar bed want m’n lichaam was er klaar mee.

Zaterdag was het tijd voor een hele bittere pil… Doordat het de bedoeling was dat ik dit jaar mee zou gaan als leiding op een Amerikaans zomerkamp, moest ik het zomerkamp in Nederland, waar ik sinds 2014 mee ging als leiding, af zeggen. Dit kostte me ontzettend veel moeite en het viel me zwaar. Kamp Leusden was altijd mijn ‘safe haven’. Een plek waar ik van dag 1 werd geaccepteerd en een plek waar ik me enorm thuis voel.

Aangezien mijn Amerikaanse zomerkamp niet door kon gaan en ik er niet kon komen, zit ik hier… Maar gaan zij wél naar Leusden. Helaas voor mij was de leiding al volledig op de dag dat ik wist dat ik in Nederland zou blijven.

Zaterdag ben ik naar het Floraterrein vertrokken om te helpen met de kinderen vragen te stellen over corona en ze hun bandje te geven. Toen ze compleet waren, was het tijd om afscheid te nemen. Met veel verdriet heb ik de bussen uit mogen zwaaien en was het toen echt tijd om weer naar huis te gaan. Zoals ik al zei: een hele bittere pil. Ik zal ook niet ontkennen dat het me veel verdriet doet om thuis te zitten, want het enige waar ik nu aan kan denken, is kamp Leusden. Maar goed, het leven is geen krentenbol en dat betekent dat niet alles mee kan zitten. Al had dit wel heel fijn geweest.

Zondag was ik nog wat sip, maar kreeg ik rond 14:00 uur een telefoontje of ik toch nog naar Leusden wilde komen. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Ik ben direct in gaan pakken en ben daarna meteen met mijn koekblikje richting Leusden vertrokken!

En dat was alweer mijn week! Volgende week ben ik dus in Leusden en hoop ik mooie verhalen mee te kunnen brengen in de volgende blog!

Stay safe!

Liefs, Tessa

Week 25 2020

Hello hello! Ja hoor, gewoon weer een blog op de maandagavond. Ik ga enorm m’n best doen om dit gewoon weer vol te houden, haha! Het ging eigenlijk pas echt mis sinds corona, maar goed, geen excuses.

Afgelopen week had ik een weekje vakantie! Nu kan je denken ‘’maar je hebt net 7 weken thuis gezeten? Waar is nu een week vakantie al voor nodig?’’. Het antwoord daar op is heel simpel: rust. In de tijd dat ik thuis zat was alles onzeker. Ik wist een lange tijd niet of ik nog een baan had, ik had even geen baan, ik moest opnieuw solliciteren en uiteindelijk wachten tot ik aan het werk mocht. Ik wist té lang niks over Amerika en of mijn trip nog doorging en daar heb ik nachten wakker van gelegen. Daarnaast betekent een nieuwe baan ook veel nieuwe dingen leren en ondanks dat ik geen 40u per week (meer) werk, kost het me veel energie.

Mijn weekje vakantie heb ik met vriendinnen gehouden in een Landal park aan de Reeuwijkse plassen. Het weer van de afgelopen week was het verre van ideaal, dus het was veel binnen zitten. Gelukkig hebben we ons kunnen vermaken! Er was o.a. een WII mee genomen en ik ben erachter dat ik na al die jaren nog altijd heel slecht ben in Mario Kart. Ik heb precies één race gewonnen en ik ben niet hoger geëindigd dan de 7^e plek. Maar goed, het was in ieder geval leuk!

Daarnaast kwam de musical Hamilton op Disney+. Ik was de enige die de musical nog nooit had gezien, maar ik was door de verhalen die ik gehoord had wel erg enthousiast. Het verhaal in de musical wordt vrijwel helemaal vertelt door middel van liedjes, in plaats van dat de liedjes aansluiten op het verhaal. Een groot deel over het leven van Alexander Hamilton wordt verteld; over hoe hij terecht kwam op King’s College in New York, de revolutie en alles wat daarna in zijn leven volgde. Het is een heel bijzondere musical en zeker één die je zou moeten zien. Ik hoop dat ik de musical ooit zelf zou kunnen zien, zonder beeldscherm.

We hebben onderling ook verschillende spelletjes gespeeld (waaronder ‘What Do You Meme’ en dat is op dit moment mijn favoriete spel ooit). Op zaterdagavond zaten we een spelletje te doen en ineens zag ik in mijn ooghoeken iets het huisje in schieten. Al snel werd duidelijk dat het een kleine mol was, die duidelijk was verdwaald. Het duurde gelukkig voor de kleine mol niet te lang voor dat we hem hadden en weer buiten vrij konden laten. Wel was het een bijzondere gebeurtenis die week. Ik heb namelijk nog nooit eerder een mol in een huisje gehad.

Zondag vertrokken we na het avondeten maar weer naar huis. Het was een fijne en gezellige week, maar ik was stiekem ook wel blij dat ik weer in mijn eigen bed lag.

Veel meer van deze blog kan ik niet maken. Het was een fijne week!

Volgende week weer een nieuwe blog! Tot dan?

Stay safe!

Liefs, Tessa

Week 24 2020

Hallo hallo! Ja, ik ben weer eens vergeten een blog te schrijven en te posten. Niet dat het niet door mijn gedachten is geschoten om te doen, maar meer dat ik op het moment dat ik het zou moeten schrijven gewoon heel druk was.

Ach goed, ik schrijf het nu. Dus. Week 24. Een week waar voor de verandering wel een keer wat dingen in zijn gebeurt.

Maandagavond heb ik met zuslief een lekker rondje van bijna 12km geskeelerd. Naast dat het gezellig was, was het ook lekker om even een goed rondje te maken!

Daarna was het tijd voor een nieuw iets: Een online conventie. Normaal gesproken zijn conventies een weekend waar je acteurs, schrijvers, etc. van een film of serie ontmoet. Maar door corona kan dit uiteraard niet. Daarom zijn online conventies in het leven geroepen. Zo zijn er panels via Zoom (of een ander platform waar met meerdere mensen tegelijk gevideobeld kan worden), kan je een groepsmeeting doen via videobellen, 1 op 1 met één van de gasten of een videobericht krijgen. Ik had maandagavond (laat) een 1 op 1 gesprek met Thomas Doherty. Nu zullen de meeste denken ‘wie is dat’?

Thomas Doherty is één van mijn favoriete acteurs. In 2016 werd bekend gemaakt dat hij in de tweede film van de ‘Descendants’ films zou gaan spelen en vanaf dat moment ben ik hem op social media en zijn carriere gaan volgen. Hij speelde in de Disney Channel serie ‘The Lodge’, is dus te zien in de tweede en derde film van de ‘Descendants’ serie, maar hij heeft inmiddels ook een rol gehad in de spin-off (van The Vampire Diaries en The Originals) ‘Legacies’, speelde een grote rol in de film ‘High Strung: Free Dance’ en hij zal binnenkort te zien zijn in de spin-off van Gossip Girl!

Ik heb het geluk gehad om Thomas al 3x te ontmoeten in de afgelopen 4 jaar en het is echt een ontzettende lieve jonge man! Het leuke is, dat hij me hierdoor herkende! Het was een erg gezellig gesprek in ieder geval en zeker wachten waard!

Uiteraard mocht ik deze week ook gewoon weer aan het werk, wat met dat warme weer af en toe wel pittig was. Zeker omdat ik hierdoor weinig zonuurtjes mee kon pakken en de momenten dat het wel kon, het niet zulk mooi weer was. Maar ach, we hebben er maar mee te dealen.

Donderdagavond ben ik vanuit werk doorgereden naar de strandtent BEACH om daar met vrienden mee te doen aan de tapasavond, van het mooie weer nog te genieten en een mooie zonsondergang mee te krijgen. Het was een gezellige en geslaagde avond!

Zaterdagochtend begon ik met een wandeling door duin met mijn vader en de hond. Het was helaas vrijdagavond op werk in m’n rug geschoten, waardoor ik heel veel last had en het eruit lopen werkt meestal. Dit keer gelukkig ook! De last werd langzaam minder, maar helaas wordt het nog even met pijn lopen.

Zaterdagmiddag ben ik in de auto gestapt naar Amersfoort waar ik bezoek ging bij Sanne, die ik nog van het HBO ken, omdat ze sinds kort haar eigen stekkie heeft. We hebben naast bij haar te chillen, ook lekker een beetje door de stad gelopen en we zijn sushi gaan eten bij KOI. Uiteraard hebben we nog een bui op ons dak gekregen, maar er was mee te dealen. Het was in ieder geval ontzettend gezellig!

Zaterdagavond was het weer tijd om te videobellen met Thomas Doherty. Weer met dezelfde acteur? Ja! Absoluut! En ja, het was weer gezellig. Helaas staat er voorlopig geen nieuwe gepland…

Zondag kwam Estée naar het oh zo bruisende Katwijk en hebben we geluncht bij Beachclub Zomers. Tijdens het wachten hebben we spelletjes gespeeld en het was, zoals altijd, ontzettend gezellig!

En dat was alweer mijn week. Ondanks de de blog iets later is dan normaal, ik hoop dat je het toch nog leuk vond om te lezen.

Tot volgende week!

Stay safe!

Liefs, Tessa

Week 23 2020

Hey, hi, hallo! Hoe is het er mee? De derde week van juni is alweer voorbij en dat betekent dat juni alweer bijna voorbij is. Ik blijf het ongelofelijk vinden hoe snel de tijd gaat sinds april.

Ik ben inmiddels op de maandag weer vrij, in verband met het oppassen op mijn lieve schatten Noah en Luca. Het was heerlijk om de dag weer met m’n draakjes door te kunnen brengen!

De rest van de week heb ik uiteraard gewoon weer gewerkt; in de hitte en met de heftige regenval. Lekker zeiknatte spullen binnen halen en een straal langs je rug krijgen. Echt genieten.

Vrijdagochtend met Lisa ontbeten op strand, want mevrouw heeft haar scriptie gehaald! Ik ben enorm trots op je, Lies!

Vrijdagavond was het lange koopavond in het dorp en man, wat was het druk! Na een lange dag werken snel door naar Rijnsburg voor een surprise party (waar ik door werk te laat voor was, maar het was nog steeds gezellig).

Dit weekend weer even rustig aan gedaan. Een beetje dingen uitgezocht voor mezelf en voor de toekomst, waar ik langzaam weer naar durf te kijken. Zaterdagavond met papa aan het water gezeten en zondag naar opa en oma voor vaderdag.

Wat ik wel heel tof vond, is dat dit weekend mijn shirtjes zijn binnen gekomen. Voor de verjaardag van Cameron Boyce (28 mei) kon je een speciaal shirt bestellen. Cameron zette zich enorm in voor goede doelen en had daarom ook een campagne gestart tegen Gun Violence in Amerika. Zijn ouders en familie zetten het voort door middel van de Cameron Boyce Foundation. Actrice Dove Cameron heeft voor zijn verjaardag een shirt ontworpen, waarvan het geld naar het goede doel gaat. Ik heb er 2 voor mezelf en 1 voor Estée besteld. Ik vind ze prachtig en ben enorm blij met dat ze binnen zijn. Mocht je willen doneren, klik dan hier.

In mijn vorige blogs heb ik het nog over Black Lives Matter en over Yemen gehad. Mocht je dit gemist hebben of dit nog een keer willen doorlezen, klik dan hier voor weekblog 40 – of hier voor weekblog 41!

En dan nog één ding; Het Huis Anubis. In weekblog 41 schreef ik dat ik er weer mee begonnen was en we gaan lekker hoor! Het einde van seizoen 2 is inmiddels in zicht! Vanaf 3 augustus is het te zien op Videoland!

Stay Safe!

Liefs Tessa

Week 22 2020

He he, ze post weer eens op de maandag zoals ze had beloofd! Ja… Ik ben er niet zo goed in. Ik heb het al vaker gezegd, maar ik ben de dagen enorm kwijt. En telkens is de blog wel af, maar vergeet ik hem klaar te zetten of ook echt daadwerkelijk te posten. Maar goed; dit keer lukt het wel!

Het was voor mij een behoorlijk bewogen week. Te beginnen met dat één van mijn favoriete acteurs deze week zijn 21^e verjaardag zou moeten vieren… Hij is afgelopen jaar op 6 juli (2019 dus) overleden door een epileptische aanval in zijn slaap. Ik heb het geluk gehad hem in 2017 te mogen ontmoeten en hij was echt een van de meest vriendelijke en lieve mensen die ik ooit heb ontmoet.

Cameron Boyce hield zich altijd bezig met goede doelen. Zo had hij o.a. een eigen campagne gestart voor veilig drinkwater en was hij bezig met een campagne tegen ‘gun violence’. Ter ere van hem is de Cameron Boyce Foundation opgericht, dat zich bezig houdt met geld inzamelen voor goede doelen. Dit deel is, omdat er ter ere van zijn verjaardag een nieuwe campagne is gestart via Represent om weer geld mee op te halen. Dit geld gaat naar het vinden van een geneesmiddel voor epilepsie, naar het tegenhouden van geweld met wapens en naar het vinden van een geneesmiddel voor Covid-19.

Daarnaast is deze week officieel besloten dat ik deze zomer niet naar Amerika vertrek. Mijn heen vlucht was namelijk ineens gecanceld (ik heb hier verder geen bericht van gehad, maar het was ineens zo… Okay dan!) en een afspraak voor mijn visum was ook niet te verkrijgen. Het is voor nu wel beter, maar balen doe ik zeker. Mocht je hier meer over willen lezen, klik dan hier.

En nu kan ik wel verder gaan schrijven over hoe ik lekker heb geskeelerd en in het zonnetje heb gelegen, maar ik kies er voor om dit niet te doen.

Ik ben boos. Heel boos. En verdrietig. Om wat er deze week in Minneapolis, Minnesota, Amerika, een Afrikaans-Amerikaanse man genaamd George Floyd is vermoord door een politie agent. Ik kan me niet voorstellen dat je dit niet hebt meegekregen. Ik ben boos, want dit was niet de eerste keer. Ik ben boos om het feit hoe George riep ‘’I can’t breathe’’, maar er werd niet geluisterd door de politie. Ik ben boos, omdat agent Derek Chauvin zijn knie op de nek van George Floyd hield voor 8 minuten en 46 seconden. Ik ben boos, omdat George 2 minuten en 53 seconden van die tijd al niet meer reageerde. En ik ben zo ontzettend verdrietig dat de kans gewoon groot is dat er geen gerechtigheid zou komen voor George Floyd.

Ik zit nog altijd op de app Twitter en hier worden veel livebeelden, video’s en foto’s gedeeld. Meer dan op andere social media apps. En de beelden zijn hartverscheurend. De Amerikaanse politie van verschillende staten schieten met rubberen kogels op de demonstranten, ze schieten met verfkogels naar mensen die op hun eigen veranda staan. Er is pepperspray gespoten in het gezicht van een 8 jarig meisje. Een man die naar zijn auto liep, werd ineens aan zijn rugzak gepakt en weggesleept door een agent.

En ja, er zijn ook beelden van agenten die mee protesteren, die hun wapens weg leggen, die luisteren naar de demonstranten en die doen wat hun baan eigenlijk inhoud. Maar dit racisme is niet okay, niet normaal en het moet stoppen.

De Amish, de zogeheten heksen, en zelfs hackergroep Anonymous hebben van zich laten horen. En jij kan ook van je laten horen, door bijv. de petities te ondertekenen. Laat van je horen!!!

Hier wil ik ook meteen de blog mee afsluiten.

Stay safe!

Liefs, Tessa

P.s. Op verschillende plekken in deze blog zijn linkjes te vinden, door gewoon op een woord te klikken. Help mee!!!